Jestem kobietą.

Zakładając bloga, nie chciałam, by był to blog stricte polityczny. Chciałam pisać o rzeczach ciekawych, takich które mnie smucą, śmieszą, bolą. Ale od kilku miesięcy boli mnie i smuci Dobra Zmiana. Mieszkam w Polsce i przejść do porządku dziennego nad tym co się w naszym kraju dzieje – nie potrafię. Wszystkich, których nudzą moje polityczne posty przepraszam i na pocieszenie dodam, że z pewnością niedługo spłodzę coś apolitycznego 😉 ……..

Tyle udało mi się zachować z napisanego na pożyczonym tablecie -posta. Cała reszta, gotowy już tekst, odpłynęła w niebyt – czyli się skasowała. Dwudniowa praca wgryzania się w paragrafy, interpretowania i ubierania w słowa – poszła na marne. Nie mam siły pisać wszystkiego od nowa. Ale tematu nie odpuszczę pozwalając sobie na krótki tylko zarys.

Wszyscy słyszeli chyba o dwóch obywatelskich projektach ustaw. Jeden – RATUJMY KOBIETY, został wbrew obietnicom wyborczym (“nie odrzucimy żadnego obywatelskiego projektu ustawy”) wyrzucony do kosza. Drugi – STOP ABORCJI, produkcji Ordo Iuris – przyjęty do dalszej obróbki. Jest to ustawa bardzo restrykcyjna, która, jeśli wejdzie w życie w takiej formie, narażać będzie kobiety na utratę zdrowia i życia. Narazi na tę utratę również wbrew pozorom dzieci poczęte, o których prawa tak ponoć kręgi pro-life walczą.

Zwolennicy z ironią proszą o dokładne jej przeczytanie ze zrozumieniem, bowiem według nich niczego o zakazie badań prenatalnych, czy narażaniu kobiet na utratę zdrowia/życia – tam nie ma. Nie ma podobno także niczego na temat karania za poronienie samoistne. Kochani – przeczytałam tę ustawę, ze zrozumieniem, bo niczego nie popieram i nie neguję, o niczym nie dyskutuję i nie piszę – bez wcześniejszego zapoznania się z tematem.

Nie – nie jestem za aborcją.
I TAK – jetem za wolnym wyborem.

W wielkim skrócie, jako, że mój tekst wcześniejszy uległ dematerializacji, przedstawię kontrowersyjne paragrafy:

Artykuł 152 § 4. Nie popełnia przestępstwa z § 1 i 2 – lekarz, jeśli śmierć dziecka poczętego wynika z działań ratujących BEZPOŚREDNIE zagrożenie życia matki.

Artykuł 152 § 5. Jeśli sprawcą z § 1. jest matka, sąd MOŻE zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, lub odstąpić od jej wykonania.

Artykuł 152 § 6. Nie podlega karze matka, która dopuszcza się czynu z § 2. (NIEUMYŚLNIE).

Artykuł 157a § 2. Jeśli sprawca czynu wymienionego w § 1 (uszkodzenie ciała dziecka poczętego lub rozstrój zdrowia zagrażający życiu dziecka) działa NIEUMYŚLNIE podlega karze grzywny lub karze pozbawienia wolności do 1 roku.

Artykuł 157a § 3. Nie popełnia przestępstwa wymienionego w § 1 i 2 (NIEUMYŚLNE uszkodzenie ciała dziecka) lekarz, jeśli działania są następstwem działań leczniczych koniecznych dla uchylenia niebezpieczeństwa zdrowia/życia matki lub dziecka.

Artykuł 157a § 5. Nie podlega każe matka, która dopuszcza się czynu z § 2 (działa NIEUMYŚLNIE).

– – – – – – – – – – – — –

Te paragrafy, choć pozornie nie mówią o tym, o czym naprawdę mówią – dają olbrzymie pole do działania religijnym fanatykom. Domniemanie winy – jest taki termin. Kobieta, która poroniła -jest domniemaną przestępczynią. Lekarz zaś ratujący zdrowie/życie matki czy dziecka – domniemanym przestępcą. Czemu? Już podaję analizę:

Art. 152 § 4. Według niego lekarz może przystąpić do ratowania życia kobiety dopiero w ostatniej chwili, powtarzając za prof. Dębskim – w stanie agonalnym. Jeśli nie będzie czekał, to będą to działania przedwczesne i w przypadku śmierci płodu lekarz taki może trafić do więzienia. Zatem zapomnijmy o leczeniu kobiet ciężarnych ciężko chorych np. na cukrzycę, nowotwory… Lekarz też człowiek i nie oczekujmy od niego heroizmu.

Jak i w Art. 157a § 3. Zapomnijmy również o badaniach prenatalnych i operacjach płodu w łonie matki. Słówko NIEUMYŚLNIE oraz KONIECZNE załatwiają sprawę. “Czy naprawdę było to działanie konieczne, panie doktorze?”, “Chyba można było wykonać inne badania?”

Art. 152 § 6. i Art. 157a § 5. Mowi o czynach NIEUMYŚLNYCH.Te paragrafy pozornie tak łaskawe prowadzić mogą do olbrzymich nadużyć w stosunku do kobiet, które poroniły, lub których ciąża jest zagrożona. Zapytam KTO i w jakich okolicznościach sprawdzał będzie ową nieumyślność? Matka, która straciła dziecko ciągana być może po sądach, nękana, przesłuchiwana. Bo komuś coś wyda się podejrzane. Bo ktoś komuś coś zasugerował..

I Art. 152 § 5. oraz Art. 157a § 4. Małe słówko MOŻE. Chciałoby się powiedzieć – łaskawcy.

NIEUMYŚLNIE, BEZPOŚREDNIE I MOŻE. Trzy słówka klucze, trzy wytrychy otwierające szeroko furtkę dla nadużyć. Powodujące, że kobiety takie jak ja poczuły się uprzedmiotowione, pozbawione praw i godności. Poczuły się zagrożone.

Jestem kobietą i mam córkę. To dwa dobre powody, by dołączyć do Czarnego Protestu.

Od roku 1993 podziemie aborcyjne kwitnie. Jeśli ustawa STOP ABORCJI przejdzie  formie niezmienionej, podziemie już nie tylko kwitnąć będzie kwieciem bujnym, ale wyda owoce. Nie wiem, czy wiecie, czemu wieszak stał się symbolem protestujących przeciw nowej ustawie kobiet. W przedwojennej, restrykcyjnej Polsce wieszak i szydełko były to najprostsze “narzędzia” aborcyjne.  Zainteresowanych odsyłam do książki “Piekło kobiet”  Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

P.S. Wiadomość z (przed)ostatniej chwili. Podobno senatorowie zaczęli mówić o złagodzeniu ustawy w kwestii życia i zdrowia kobiet. Pożyjemy, zobaczymy.

---